ประวัติความเป็นมาของชาแคดดี้

แคดดี้ชาเป็นภาชนะสำหรับเก็บชา เมื่อชาถูกนำเข้ามาในยุโรปจากเอเชียเป็นครั้งแรก ชามีราคาแพงมากและเก็บไว้ภายใต้การดูแล ภาชนะที่ใช้มักมีราคาแพงและตกแต่งให้เข้ากับห้องนั่งเล่นหรือห้องรับรองอื่นๆ น้ำร้อนจะถูกนำมาจากห้องครัวและชงชาโดยหรือภายใต้การดูแลของแม่บ้าน

ตัวอย่างที่เก่าแก่ที่สุดในยุโรปคือเครื่องลายครามของจีน ซึ่งมีรูปร่างคล้ายกับโถขิง มีฝาปิดหรือจุกแบบจีน และส่วนใหญ่มักเป็นสีน้ำเงินและสีขาว ไม่ได้เรียกว่า ชากระป๋อง จนถึงประมาณเวลา 18.00 น.

ในช่วงแรก ผู้ผลิตชาวอังกฤษเลียนแบบชาวจีน แต่ไม่นานก็คิดค้นรูปแบบและเครื่องประดับของตนเอง และโรงงานเครื่องปั้นดินเผาส่วนใหญ่ของประเทศก็แข่งขันกันเพื่อจัดหาสินค้าแฟชั่นใหม่นี้ ก่อนหน้านี้กาชงชา ทำด้วยพอร์ซเลนหรือเครื่องปั้นดินเผา ต่อมามีการออกแบบที่หลากหลายมากขึ้นด้วยวัสดุและรูปแบบ ไม้ เถ้า กระดองเต่า ทองเหลือง ทองแดง และแม้แต่เงิน แต่ส่วนใหญ่แล้ววัสดุที่ใช้ทำจะเป็นไม้ และยังมีมะฮอกกานี ไม้โรสวูด ไม้ซาติน และไม้ชนิดอื่นๆ มากมายที่ใช้ทำแคดดี้แบบจอร์เจียน แคดดี้เหล่านี้มักจะติดตั้งบนทองเหลืองและประดับด้วยกระดุมอย่างประณีตด้วยงาช้าง ไม้มะเกลือ หรือเงิน มีตัวอย่างมากมายในเนเธอร์แลนด์ โดยส่วนใหญ่เป็นเครื่องปั้นดินเผาเดลฟต์ นอกจากนี้ยังมีโรงงานในสหราชอาณาจักรหลายแห่งที่ผลิตแคดดี้คุณภาพสูง ในไม่ช้า แคดดี้รูปร่างนี้ก็ถูกผลิตขึ้นจากพอร์ซเลนที่ส่งออกจากจีนและโรงงานที่เทียบเท่าในญี่ปุ่น ช้อนแคดดี้ซึ่งมักทำด้วยเงิน เป็นช้อนขนาดใหญ่คล้ายพลั่วสำหรับชงชา โดยมักจะมีชามที่มีรอยบุ๋ม

ตามการใช้งานของชา กระป๋อง ภาชนะสำหรับชาเขียวและชาดำแยกกันก็เพิ่มมากขึ้น และตู้ชาไม้หรือถ้วยชาพร้อมฝาปิดและตัวล็อกก็ถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนหรือมักจะเป็นสามส่วน แคดดี้ที่ทำจากไม้มะฮอกกานีและไม้โรสวูดเป็นที่นิยมในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 และต้นศตวรรษที่ 19 บริษัท Bender ผลิตแคดดี้ Louis Quinze ที่มีสไตล์ด้วยขาแบบกรงเล็บและลูกบอลและการตกแต่งที่ประณีต แคดดี้ไม้มีสีสันและทำเครื่องหมายชัดเจน การฝังนั้นเรียบง่ายและละเอียดอ่อน และรูปทรงก็สง่างามและไม่สะดุดตา แม้แต่รูปร่างของโลงศพขนาดเล็กก็มีตั้งแต่เลียนแบบสไตล์เอ็มไพร์ที่พบในตู้แช่ไวน์ไปจนถึงขาแบบกรงเล็บและแหวนทองเหลืองที่แทบจะไม่มีเลย และถือว่าเป็นสิ่งที่สวยงาม