ประวัติความเป็นมาของแคดดี้ชา

แคดดี้น้ำชาเป็นภาชนะสำหรับเก็บชา เมื่อชาถูกนำเข้าสู่ยุโรปเป็นครั้งแรกจากเอเชีย ชามีราคาแพงมากและยังคงเป็นสิ่งสำคัญ ภาชนะที่ใช้มักมีราคาแพงและตกแต่งให้เข้ากับส่วนอื่นๆ ของห้องนั่งเล่นหรือห้องรับแขกอื่นๆ น้ำร้อนถูกนำมาจากห้องครัวและชาที่ชงโดยหรืออยู่ภายใต้การดูแลของพนักงานต้อนรับของบ้าน

ตัวอย่างแรกสุดในยุโรปคือเครื่องลายครามของจีน ซึ่งมีรูปร่างคล้ายกับขวดขิง มีฝาปิดหรือจุกแบบจีน และส่วนใหญ่มักเป็นสีน้ำเงินและสีขาว พวกเขาไม่ได้ถูกเรียก ชากระป๋อง จนถึงประมาณ 1800

ในตอนแรก ผู้ผลิตในอังกฤษเลียนแบบชาวจีน แต่ไม่นานก็คิดค้นรูปแบบและเครื่องประดับของตนเอง และโรงงานเครื่องปั้นดินเผาส่วนใหญ่ของประเทศก็แข่งขันกันเพื่อจัดหาแฟชั่นใหม่นี้ ก่อนหน้านี้กาน้ำชา ทำด้วยเครื่องลายครามหรือเครื่องปั้นดินเผา การออกแบบต่อมามีวัสดุและการออกแบบที่หลากหลายมากขึ้น มีการใช้ไม้ ขี้เถ้า กระดองเต่า ทองเหลือง ทองแดง และแม้แต่เงิน แต่วัสดุสุดท้ายส่วนใหญ่เป็นไม้ และยังมีไม้มะฮอกกานี ไม้ชิงชัน ไม้ซาติน และไม้อื่นๆ ของแคดดี้บ็อกซ์สไตล์จอร์เจียนอีกด้วย โดยปกติจะติดไว้บนทองเหลืองและฝังอย่างประณีตด้วยกระดุมงาช้าง ไม้มะเกลือ หรือเงิน มีตัวอย่างมากมายในเนเธอร์แลนด์ โดยส่วนใหญ่เป็นเครื่องปั้นดินเผาเดลฟต์ นอกจากนี้ยังมีโรงงานในสหราชอาณาจักรหลายแห่งที่ผลิตแคดดี้คุณภาพสูง ในไม่ช้า รูปร่างดังกล่าวก็ถูกสร้างขึ้นด้วยเครื่องลายครามที่ส่งออกจากประเทศจีนและเทียบเท่าในญี่ปุ่น ช้อนแคดดี้ มักทำด้วยเงิน เป็นช้อนคล้ายพลั่วขนาดใหญ่สำหรับใส่ชา มักมีชามเว้าแหว่ง

เนื่องจากการใช้งานของชา สามารถดีบุก เพิ่มขึ้นไม่มีการแยกภาชนะสำหรับชาเขียวและชาดำอีกต่อไปและตู้ชาไม้หรือถ้วยชาที่มีฝาปิดและล็อคถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนซึ่งมักเป็นสามส่วน แคดดี้ที่ทำจากไม้มะฮอกกานีและไม้ชิงชันได้รับความนิยมในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 และต้นศตวรรษที่ 19 บริษัท Bender ทำให้แคดดี้ Louis Quinze มีสไตล์ ด้วยกรงเล็บและบอลฟุต และการตกแต่งอย่างประณีต แคดดี้ไม้มีความสมบูรณ์และมีการทำเครื่องหมายไว้อย่างชัดเจน การฝังมีความเรียบง่ายและละเอียดอ่อน และรูปทรงมีความสง่างามและไม่เกะกะ แม้แต่รูปร่างของโลงศพขนาดจิ๋วก็มีตั้งแต่การเลียนแบบสไตล์เอ็มไพร์ที่พบในตู้แช่ไวน์ไปจนถึงแทบไม่ได้ใช้ตีนกรงเล็บและแหวนทองเหลือง และถือว่าสวยงามมาก