ประวัติความเป็นมาของชาแคดดี้

ตะกร้าใส่ชาเป็นภาชนะสำหรับเก็บชา เมื่อชาถูกนำเข้ามาในยุโรปจากเอเชียเป็นครั้งแรก ชามีราคาแพงมากและเก็บรักษาไว้ภายใต้การดูแล ภาชนะที่ใช้มักมีราคาแพงและใช้เพื่อการตกแต่งให้เข้ากับห้องนั่งเล่นหรือห้องรับรองอื่นๆ น้ำร้อนจะถูกนำมาจากห้องครัว และชาจะถูกชงโดยหรือภายใต้การดูแลของเจ้าของบ้าน

ตัวอย่างที่เก่าแก่ที่สุดในยุโรปคือเครื่องเคลือบดินเผาจีน ซึ่งมีรูปร่างคล้ายกับโถขิง มีฝาปิดหรือจุกแบบจีน และส่วนใหญ่มักเป็นสีน้ำเงินและสีขาว ไม่มีการเรียกเครื่องเคลือบดินเผาเหล่านี้ว่า ชากระป๋อง จนถึงประมาณปี พ.ศ. ๒๓๔๓

ในตอนแรก ผู้ผลิตชาวอังกฤษเลียนแบบชาวจีน แต่ไม่นานก็คิดค้นรูปแบบและเครื่องประดับของตนเอง และโรงงานผลิตเครื่องปั้นดินเผาส่วนใหญ่ของประเทศก็แข่งขันกันเพื่อจัดหาแฟชั่นใหม่นี้ ก่อนหน้านี้กาน้ำชา ทำจากพอร์ซเลนหรือเครื่องปั้นดินเผา ต่อมามีการออกแบบที่หลากหลายขึ้น ทั้งวัสดุและลวดลาย มีการใช้ไม้ เถ้า กระดองเต่า ทองเหลือง ทองแดง และแม้แต่เงิน แต่วัสดุที่ใช้ทำส่วนใหญ่มักเป็นไม้ และยังคงมีไม้มะฮอกกานี ไม้โรสวูด ไม้ซาติน และไม้ชนิดอื่นๆ หลงเหลืออยู่มากมายที่ใช้ในแคดดี้แบบกล่องสไตล์จอร์เจียน แคดดี้เหล่านี้มักจะติดตั้งบนทองเหลืองและฝังกระดุมอย่างประณีตด้วยงาช้าง ไม้มะเกลือ หรือเงิน มีตัวอย่างมากมายในเนเธอร์แลนด์ ส่วนใหญ่เป็นเครื่องปั้นดินเผาเดลฟต์ นอกจากนี้ยังมีโรงงานในสหราชอาณาจักรอีกหลายแห่งที่ผลิตแคดดี้คุณภาพสูง ในไม่ช้ารูปทรงของแคดดี้ก็ถูกผลิตขึ้นจากพอร์ซเลนที่ส่งออกจากจีนและสินค้าที่เทียบเท่ากันในญี่ปุ่น ช้อนแคดดี้ ซึ่งมักจะทำด้วยเงิน เป็นช้อนขนาดใหญ่คล้ายพลั่วสำหรับตักน้ำชา มักมีชามเว้าลึก

เนื่องจากการใช้ชา กระป๋อง ภาชนะสำหรับใส่ชาเขียวและชาดำแยกกันมีมากขึ้นเรื่อยๆ และตู้เก็บชาหรือถ้วยชาไม้พร้อมฝาปิดและตัวล็อกถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ซึ่งมักจะเป็นสามส่วน แคดดี้ที่ทำจากไม้มะฮอกกานีและไม้โรสวูดเป็นที่นิยมในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 และต้นศตวรรษที่ 19 บริษัท Bender ผลิตแคดดี้ Louis Quinze ที่มีสไตล์ ด้วยขาแบบกรงเล็บและลูกบอล และการตกแต่งที่ประณีต แคดดี้ไม้มีลวดลายสวยงามและชัดเจน ลายสลักเรียบง่ายและละเอียดอ่อน รูปทรงงดงามและไม่สะดุดตา แม้แต่รูปทรงของโลงศพขนาดเล็กก็มีตั้งแต่แบบเลียนแบบสไตล์เอ็มไพร์ที่พบในตู้แช่ไวน์ ไปจนถึงแบบขาแบบกรงเล็บและห่วงทองเหลืองที่หาได้ยาก ซึ่งถือเป็นสิ่งที่สวยงามน่ารื่นรมย์